Beste lezer

Wie ben je? Wat houdt je wakker ‘s nachts? Wat staat er op jouw bucketlist? Waar fantaseer jij stiekem over? Mijn excuses, het zijn regelrechte inbreuken op je privacy, dat besef ik. Maar volgens een schrijfcursus waar ik op intekende, heb ik echt nood aan die kennis. Het zou ervoor zorgen dat ik jou als lezer kan blijven boeien. En dat is toch wat we allebei willen, jij en ik? Als ik deze oefening serieus aanpak, zal dat dus een echte win-win worden. En in het geval dat niet zo zou zijn, we hebben ook niet veel te verliezen met deze oefening, behalve dan misschien een klein beetje van jouw privacy.

Maak je geen zorgen! Overeenkomstig de privacywetgeving garandeer ik je volledige inzage in de gegevens die ik over jou bij houd. Je kan alles nalezen in de tekst hieronder. Wie hiermee niet akkoord zou gaan, is volledig vrij nu nog af te haken. Zodoende behoor je per definitie niet meer tot mijn lezerspubliek en blijf je buiten bereik van mijn onderzoeksveld.

Dus even kijken… wie heb ik zoal voor mij? Afgaande op de reacties op berichten, op wie mij over een tekst aanspreekt, op wie mij een commentaar mailt, op de namen bij de vind-ik-leuk-duimpjes, heb ik een globaal beeld van wie jullie zoal zijn. Maar dat is een zeer heterogene groep, in diverse etappes van hun leven.

Er zijn enkele ambitieuze twintigers, je weet wel, die gasten in de startblokken van het leven, die nog moeten uitzoeken in welke richting ze gaan lopen. Dan heb je wat hippe dertigers, op volle snelheid hun ideale leven aan het verwezenlijken, kinderen, een huis of een carrière, en meestal alle drie tegelijk. Er zijn nogal wat veertigers, die etappe waarin bij velen het besef komt dat ze ergens verloren gelopen zijn en op zoek moeten naar het juiste spoor. Ook wel wat vijftigers, die zich na ettelijke omzwervingen al wijs en rijp voelen, en zich wel eens laten verleiden ongevraagd goede raad uit te delen aan jongere soortgenoten, alsof ze hen een geheime kortere weg verklappen. En die zestig-plussers, dat zijn de mensen die geen tijd meer verspillen met het najagen van iets en gewoon genieten van het onderweg zijn. Net zoals die gevorderde senioren die alle ballast van zich hebben afgegooid, het leven tot de essentie hebben herleid, en zich nu afvragen met de eindmeet in zicht, waarom ze ooit zo snel hebben willen lopen…

Het lijkt toch bijna onmogelijk in dit amalgaam van lezers één gemeenschappelijke deler te vinden? Maar als ik het maximum uit die duurbetaalde cursus wil halen, moet ik tenminste toch proberen deze vragen te beantwoorden over ‘mijn lezerspubliek’. Hier gaan we :

Wat ligt er zoal in hun winkelkar?

—–>Zonder twijfel voldoende versnaperingen en drank, officieel voor onverwachts bezoek van vrienden, maar eigenlijk vooral omdat ze zelf altijd in de mood zijn voor een apéro.

Wat staat er nog op hun bucketlist?

—–>Een bootvakantie, want daar hebben ze eens iets over gelezen in een blog.

Waar denken ze aan als ze geen zin hebben in hun werk?

—–>Dat ze al genoeg hebben gedaan voor vandaag, tijd voor een apéro, waarop ze een SMS sturen naar hun partner/huisgenoot met de vraag of die toch eens wil checken of er nog genoeg ijsblokken zijn voor straks.

Waarover piekeren ze ‘s avonds?

—–>Dat ze door de corona-epidemie misschien nooit meer een terrasje zullen mogen doen.

Als ze de loterij winnen, waar geven ze hun geld dan aan uit?

—–>Een zomerhuis met zwembad met huishoudster én butler en in de keuken een Amerikaanse koelkast met ijsblokjesmachine.

Waar zien ze zichzelf over tien jaar?

—–> Met een cocktail aan de rand van dat zwembad, aan het lezen in het langverwachte boek dat net is uitgekomen van mij!

Misschien vind je dit laatste eerder een projectie van mijzelf op jouw leven. Maar na alle luxe die ik in uw voordeel bijeen heb gefantaseerd, lijkt het me een minimale tegenprestatie. De afspraak was tenslotte dat het een win-win moest worden !

Tot slot wil ik u oprecht bedanken voor uw vrijwillige bijdrage aan dit onderzoek.