Solden

Solden, een lastige periode voor impulskopers, waaronder ik mezelf moet rekenen. Je krijgt te maken met héél wat uitdagingen tijdens die paradoxale periode waarin je geld kan uitsparen door meer aan te kopen. Ik besef dat ik er met mijn kopje moet bijblijven, me niet mag laten afleiden of verleiden. Maar als ze dan zelfs op het nieuws aankondigen dat er supersolden zijn, alsof het een boodschap van algemeen nut betreft , dan kan ik toch niet anders dan me te haasten naar de winkel!

Bij de wintersolden begin januari, word ik nog enigszins belemmerd door de confrontatie in het pashokje met dat onvermijdelijke maatje meer, na die al even onvermijdelijke feest-marathon van kerstmenu’s en nieuwjaarsfeestjes… En bovendien is er in die periode van het jaar toch weinig dat flatteert met een wit wintergezicht met bijhorende donkere wallen onder twee vermoeide ogen …

Maar tijdens de zomersolden ! Dat is een ander paar (korte) mouwen ! Dan speelt niets van dat alles mij helaas parten. In tegendeel, alle factoren spelen in het voordeel van de verkoopcijfers van de winkeliers.

Om te beginnen is er het elk jaar terugkerende fenomeen bij de eerste warme dagen : een nijpend gebrek aan zomerkleren in mijn kleerkast! Pas nadat ik de tekorten heb aangevuld (meestal nog vóór de koopjesperiode) en die wil opbergen in de kleerkast, ontdek ik dan toch altijd weer die zomeroutfits van het jaar ervoor, die in een uithoekje van de kast hun winterslaap lagen te doen.

Ten tweede is er de kenmerkende eigenheid van zomertenu’s…. die zijn nu éénmaal niet allemaal even draagbaar op het werk! Diep uitgesneden jurkjes of hoog afgesneden shorts, zijn onmisbaar in het zomerhuis met zwembad, maar not done op het werk, voor wie au sérieux wil genomen worden (oei, slechte woordkeuze!)… Soit, mijn punt is dat je hoe dan ook altijd twee soorten zomergarderobes nodig hebt!

En ten derde, is zomer-shoppen een therapeutische bezigheid. Het is als de levensnoodzakelijke shot die je nodig hebt om de laatste werkweken tot aan je verlof door te komen. Je koopt de zomer in een zakje en als extra bonus krijg je een instant vakantiegevoel. Het is gewoon een kwestie van pure emotie en verlangen.

Geen ontkomen aan dus voor een emo-shopper als ik.

Afgelopen week, fiets ik bijgevolg als een weerloos slachtoffer richting shoppingwalhalla en parkeer mijn fiets bij de H&M.

‘Prullen voor een prikje!’, schreeuwen de etalagepoppen. ‘Dit zomerjurkje met een trendy print, kan zo van jou zijn!’ fluisteren ze verleidelijk als ik dichterbij kom. ‘Gewoon even binnen lopen en bijeen scharrelen, maar je moet snél zijn, wil je nog jouw maat vinden!’ Ik haast me gehoorzaam naar binnen…

Binnen is het bloedheet, naar horen omdat de airco stuk was! Hoe kan dat, dacht ik, en dat tijdens een officiële aangekondigde hittegolf! Dit kan gebeuren, zou je denken, ja, in het buurtwinkeltje om de hoek, maar toch niet in een multinational zoals de H&M ! Je kan toch niet begrijpen dat er geen enkel airco-bedrijf beschikbaar was, dat met hoogste prioriteit desnoods op zondag of ’s nachts die airco kon fixen! Ik dacht nog even om een visitekaartje van Filip af te geven aan de winkelmanager, ‘de vakman uit uw buurt, voor verwarming sanitair én airco’s’… Maar nu pas besef ik dat dit geen zin had gehad, omdat het gewoon een onschuldig verpakte slinkse verkoops-strategie was !

Niemand zal toch in zo’n winkel blijven, in die broeierige hitte, zou je denken ! Dat dacht ik ook. Maar dan onderschat je vrouwen die hun zinnen hebben gezet op een lekker soldeke. Die laten zich niet zomaar afwimpelen door een beetje warmte. In tegendeel, ik ontdek een krioelende massa transpirerende vrouwen, die blijkbaar net als ik, ook hun zomerspullen van vorig jaar nog niet teruggevonden hadden in hun garderobe, en in plakkerig aansluitende outfits, en meer dan ooit smachten naar één van die losse frisse licht- en luchtdoorlatende kleedjes in de rekken. Slim gezien van de H&M!

Nadat ik tussen die onwelriekende mede-shopaholics een paar stukken heb weten te bemachtigen, zie ik de wachtrij aan de paskamers. De moed zakt in mijn slippers… Ik sta op het punt alles terug te leggen. De gedachte alleen al, dat ik me in zo’n aangedampt zweethokje zal moeten murwen, maakt me ongemakkelijk. Maar dan komt gelukkig de verlossende aankondiging door het omroepsysteem: een vriendelijke stem wijst de klanten erop dat ze de lange wachtrijen aan de pashokjes simpelweg kunnen skippen, door gebruik te maken van de 30-dagen-bedenktijd-service ! Thuis passen en de aankopen terug brengen die mij niet bevallen. Een beetje het Zalando-principe dus, alleen zorg je zelf voor het vervoer. Wat een service en luxe toch, bedank ik in stilte het brein achter de keten. Ik twijfel geen seconde en besluit dat ik in deze extreme omstandigheden hier beter kan op ingaan en zoek wat verkoeling in de warme buitenlucht.

Thuis gekomen, blijkt de short die ik kocht even oncomfortabel als een pashokje zou geweest zijn. Maar geen nood, ik kan die dus zoals afgesproken, gewoon terugbrengen naar de winkel.

Vier dagen later wandel ik met mijn papieren H&M-tasje met te nauw shortje terug binnen in de winkel. Ik probeer me te focussen en direct door te lopen naar de kassa zonder me onderweg te laten verleiden door de felgekleurde procent-labeltjes. Trots op zoveel zelfbeheersing installeer ik mij in de wachtrij met mijn kassabon, klaar om mijn geld terug te ontvangen.

In die vier dagen heeft de multinational nog steeds geen airco-hersteller kunnen strikken! Wat mijn vermoeden alleen maar bevestigt dat het hier niet zomaar om een ongelukkig defect gaat. De 2 kassiersters van dienst, worden wat extra warme lucht toegewaaid door een ventilator, die ze wel moeten delen onder elkaar. Dit blijkt niet altijd evident. Terwijl ik sta aan te schuiven is er overleg nodig waar de ventilator nu best staat. Als de ene verkoopster hem wat dichter bij haar schuift, klaagt de andere dat haar kassalade niet meer open kan, omdat het ding in de weg staat. Dat kan niet de bedoeling zijn uiteraard !

Na wat gepuzzel en geschuif met de ventilator, hebben de kassières tijd voor mij. Ik toon mijn kasticket en meteen komt het addertje van onder het gras gekropen. Nu blijkt dat er nooit geld terugbetaald wordt, maar enkel een tegoedbon gegeven wordt! Die kleine lettertjes had ik niet gehoord door de luidsprekers bij mijn vorig bezoek. Ik word dus verplicht toch het bedrag te spenderen. Maar goed, het is te warm voor enige vorm van opstandigheid of verzet en ik beslis dan maar wat uit te zoeken voor één van mijn gezinsleden.

Omdat ik weet dat ik manlief met geen stokken deze hete winkel zal binnen krijgen, (tenzij om de airco te herstellen misschien), beslis ik zelf even de mannenafdeling af te struinen. Onder lichte dwang dus kies ik 2 broeken, 1 short en 1 T-shirt. Veel méér dan mijn cadeaubon waard is natuurlijk. Aan de kassa moet ik dus nog wat opleggen. Het tasje van mijn teruggebrachte short blijkt nu te klein, maar de kassierster is blij te mogen meedelen dat de zakken toch gratis zijn ! Zeer tevreden over de gratis actie, wandel ik buiten met een veel grotere zak dan ik zopas mee binnen kwam. Ik ben verrast door het sneeuwbal-effect van mijn aankopen.

Eens thuis, blijken enkel de T-shirt en de short in de smaak te vallen.

Ah, geen probleem, de rest breng ik gewoon terug naar de winkel en in ruil krijg ik weer toch weer zo’n cadeaubon, dat weet ik nu al, geen verrassingen meer ! Mijn volgend ruilbezoek heb ik voorlopig nog even uitgesteld. Maar ik ben zelf al benieuwd naar de uitkomst. Zal ik nog een grotere zak krijgen? En zal die ook nog gratis zijn?

Moraal van het verhaal ? Ik kan het iedereen aanbevelen :
H&M, de shopping-keten voor oneindig veel koopjesplezier !