Yoko Tsuno heet ze, de boot die we huren voor een week, ze ligt op de Charente. We moeten ze eerst leren besturen, want bij een eerste kennismaking blijkt ze nogal eigenzinnig te zijn. De man van het verhuurbedrijf, leert ons de trucjes.. “c’est très simple” … Om uit te manoevreren naar links moet je naar rechts draaien… we knikken en zeggen dat we het snappen. Maar we beginnen te stressen. Gelukkig is er een proefvaartje met de man mee, als de boot dwars op de rivier ligt, draaien we als een gek aan het roer om haar bij te sturen, de man blijft rustig en kalm en probeert ons te leren dat we altijd alles heel rustig en kalm moeten doen, een boot reageert trager… yep, we zijn vertrokken voor een weekje vertraging, met ons vieren.
We kunnen varen richting de zee of richting het binnenland. Voor beginners als wij, raden ze aan de richting van de zee te nemen, daar zijn er minder sluizen… We nemen dankbaar afscheid van de man, en besluiten met onze dame te varen in de richting …. van de Leclercq ! Daar vlak bij de parking van de Leclercq is er zowaar een parking voor boten! Met onze boodschappentas, gaan we aan land, wandelen we over de parking en slaan wat basisbenodigdheden in: rosé, aperitiefhapjes en pizza. Dat moet volstaan voor de eerste dag…
Met ons nieuw samengestelde viertjes kozen we voor een boot met 2 kajuiten, één vooraan en één achteraan met daartussen een living (met open keuken)… De jongens kozen de achterste kajuit, en wij nemen dus de voorste. Op deze kleine ruimte hebben we zo toch een minimum aan privacy, dat de privacy onze laatste zorg zou zijn de eerste nacht, wisten we nog niet. Bij zonsondergang al, gaan we allen slapen, moe van alle indrukken en ook wat benieuwd naar het concept slapen op een boot, hopen erop stil in slaap gewiegd te worden op de deining van het water. Maar de nacht verliep niet als verhoopt, althans voor ons in de voorste kajuit. Daar is blijkbaar één of andere pomp, die elke 5 minuten (!) een hels lawaai maakt. Er bestaan marteltechnieken, hoorde ik ooit, waarbij mensen die doodmoe zijn verhinderd worden in te slapen… wel dat hebben wij mogen ondervinden ! Je zou denken, we gaan dat hier eens snel fiksen met een loodgieter (Filip) aan boort! Maar we hadden geleerd van de man dat er één pomp is die we nooit mogen afzetten, omdat hij water uit het ruim onderin moet pompen, en wij -ook de loodgieter niet- durfden dat risico niet nemen, … dan maar een slapeloze nacht dus…
De man had ons gezegd dat we altijd mochten bellen, maar bij voorkeur niet midden in de nacht… ‘Uiteraard’ zouden we dit niet doen, hadden we hem verzekerd, zelfs een beetje verontwaardigd over de mensen die dit ooit hadden gedaan! Er zat niets anders op dan een nachtje marteling te doorstaan, en de volgende morgen af te wachten …..
IRFI blog 