De laatste dag

Onze vertrekplaats was Cognac, dat is ook de plaats waar we onze boot terug moeten afgeven. Bij de start hadden we geen tijd genomen om de stad te bezoeken, omdat we popelden om aan ons vaar-avontuur te beginnen.

Maar vandaag is er tijd en goesting voor de verkenning van de stad. Zelfs Mattis, die normaal niet zo tuk is op die oude vervallen Franse huizen, weet deze prachtige oude middeleeuws stadskern toch te appreciëren.

De finissage van onze bootexcursie willen we vieren met een etentje. Heel toevallig ontdekken we langs de kaai de ideale locatie hiervoor: een restaurant dat is ingericht als een supergezellig Italiaans pleintje. Het is een perfecte imitatie met, zoals op een echte filmset, alle requisieten, inclusief (opgezette) duiven, wasdraden met was die hangt te drogen aan de gevels en in het midden van het plein een waterput, mét muntjes erin ! Het is alsof we aangemeerd zijn aan de Italiaanse kust. Gelukkig spreekt de ober wel goed Frans, want ons Italiaans is niet zo goed….

Tijdens de copieuze Italiaanse maaltijd evalueren we de afgelopen week. Ik kan wel meteen de conclusie verklappen, dat we het allemaal een zeer geslaagde vakantie vonden. Zelfs de factoren die we niet zelf in de hand hadden, vielen in ons voordeel uit, zoals het prachtige weer bijvoorbeeld. We hoorden van enkele bewoners die we onderweg spraken, dat het hier vorige week de ganse week regende! Zoals echte zeelui, zijn we de natuurgoden zeer dankbaar.

Dan was er nog de lieflijke Charente-streek, met zijn vele kastelen, groene velden en sprookjesachtige bossen, die ons echt heeft weten te bekoren. Hoewel we hier een beetje lukraak waren terecht gekomen, omdat hier zo’n boot vrij was die gepast was voor ons gezelschap. En de boot zelf! Ja we hadden misschien wel chiquere boten gespot, maar geen boten zoals de onze waar je zoveel buitenruimte had, op de neus vooraan, op het achterdek en zelfs op het dak van de living, we hadden elk ons een eigen zonnedek.

Ook de blog schrijven was een heel inspirerende ervaring! En het voordeel is, als er nu mensen vragen hoe het is geweest, kan ik gewoon het linkje sturen van de blog. Al heb ik er soms wel mijn slaap voor gelaten, de verwoordingen en zinsconstructies bleven ‘s nachts maar door mijn hoofd spoken. Nu begrijp ik dat veel schrijvers eenzaten of nachtdieren zijn.

Zijn er dan echt geen minpunten ? Ja natuurlijk, zo was onze eigen voorbereiding voor verbetering vatbaar, simpelweg omdat we niet wisten wat ons te wachten stond. Nu weten we beter…. volgende keer nemen we zeker petanqueballen mee, dat is minder lastig (voor Filip) dan voetballen en het risico dat de ballen het water in rollen iets kleiner.

En verder gaan we nog op zoek naar één van die ouderwetse petjes met zo’n plastiek zonneklepje boven de ogen, voor de kapitein een must, en zonnecrème, en ja, niet te vergeten, beter visaas natuurlijk!

Ik hoop nu wel dat ik niet te veel mensen zin heb doen krijgen om volgend jaar ook een bootvakantie te boeken, anders komt mogelijks de kalmte en rust op de rivier in het gedrang, één van de aspecten die we nu net zo leuk vonden.

Et voilá, ik zal het hierbij laten, maar niet zonder jullie bijzonder hartelijk te bedanken voor de vele leuke commentaren en reacties.