We liggen aangemeerd in Jarnac. Een stadje waarvan ik grote verwachtingen had, door de beschrijving in onze vaargids. Na alle rust en verlatenheid op het water, kijk ik al eens uit naar gezellige terrasjes, leuke winkeltjes,….
Bij het naderen van Jarnac zien we van ver al massa’s witte boten liggen. Het doet me denken aan zo’n pronkerige haventjes waar de jachten van de jet-set geëtaleerd liggen…. We beslissen al maar meteen aan te meren op een nog rustig plaatsje een beetje vóór het stadje. Officieel omdat we vrezen dat er geen plaats meer zal zijn in het centrum zelf, maar ook wel omdat we wat schroom voelen om ons met onze huurboot, als amateurs tussen de pro’s te moeten gaan leggen.
Direct na het aanmeren, wandelen we langs de kaai richting stadje en loeren stiekem binnen in de chique witte boten, …. nu pas valt het ons op dat ze allemaal hetzelfde logo dragen en dat dit eigenlijk gewoon de aanlegplaats is van een andere groot bootverhuurbedrijf ‘le boat’! Ook onze Oostendse vaarvrienden waren van hieruit vertrokken, viel het ons nu te binnen. Bij het verder wandelen, meer naar het centrum toe, als we de vloot van ‘le boat’ gepasseerd zijn, blijken nauwelijks nog boten te liggen. Ook het centrum zelf beantwoordt niet helemaal aan onze verwachtingen, slechts na intensief zoeken, vinden we een zonnig terras. De handgeschreven menukaart valt onze hongerige zielen meteen op. We overwegen ons eens te laten verwennen met een lekker menuutje. Maar ook die verwachting moeten we snel opbergen, als de -duidelijk gestresseerde- dame achter de toog, aangeeft dat ze ‘complète’ zijn. Ja we mogen wel iets drinken buiten, zolang we het maar zelf aan de toog komen bestellen.
Jarnac, las ik ook in de vaargids, is de geboortestad van François Mitterand. Niet dat het ons erg interesseert, maar we zien inderdaad pijltjes naar zijn geboortehuis en zelfs een museum. Het enige wat ik weet over deze voormalige President van Frankrijk, was dat hij zoals het een echte man aan de macht betaamd, vele minnaressen en en zelfs buitenechtelijke kinderen had. Hij blokte ooit insinuaties hierover, van journalisten af met de laconieke uitspraak ‘Et alors?’ … En dan? Yves Letherme, Bill Clinton en koning Albert hadden beter moeten weten …
Na onze magere vangst in het mondaine stadscentrum keren we terug naar ons stekje en ik beslis als compensatie pannekoeken te bakken voor de uitgehongerde crew. We naderen het einde van een expeditie, de vermoeidheid begint toe te slaan, ze kunnen wat zoetigheid als versterking gebruiken. Je wil ten slotte niet dat ze door ontbering fouten gaan maken, op een boot kan dat zware gevolgen hebben ….
Ik had het daardoor niet zien aankomen, omdat ik net het eerste deeg in de pan had gegoten, toen ik een luide plons hoorde en direct erna een schaterlach van Simon. Ik ben te benieuwd wat Filip nu weer heeft uitgestoken, en beslis dat één aangebrande pannenkoek, minder erg is dan het vermoedelijke spektakel te moeten missen dat ik verwachtte. Tot mijn verbazing zie ik Mattis met natte kleren uit het koude sop terug aan boort klauteren…. Ik heb niet de tijd om me zorgen te maken, want hij spuwt onmiddellijk het laatste beetje rivierwater uit zijn mond en roept direct duidelijk opgelucht dat zijn Gsm gelukkig niet in zijn broekzak zat, maar binnen lag! Ik dus ook opgelucht – niet om zijn Gsm uiteraard- maar als dat het eerste is wat bij hem op komt, zal het wel zo erg niet zijn, dacht ik zo… Voor alle duidelijkheid, ik ben wel niet het prototype van een overbezorgde moederkloek, maar Mattis stond, op het moment van de misstap, niet boven op het dek, maar op het uitstekende boordje achteraan de boot, op het niveau van het water, dat is gemaakt om in de zomer gemakkelijk in het water te kunnen springen… (voor jullie mij aanklagen wegens nalatigheid….)
Gelukkig is het een zeer zonnige dag en kunnen zijn kleren, en Mattis zelf, gewoon liggen drogen in de zon op het dek. Simon voelt de bui al hangen en doet alsnog een poging zelf ook de blog van vandaag te halen door ook in het koude water te springen, weliswaar na het aantrekken van zijn zwembroek en een warme badhanddoek klaar te leggen. Op zijn verzoek werd alles gefilmd, kwestie dat er bij twijfel toch bewijsmateriaal zou zijn….
IRFI blog 