Writer’s block

Je vroeg je het waarschijnlijk al af, na al die weken zonder nieuw blogbericht, heeft ze last van een writer’s block*? Nee, zo ver ben ik nog niet. Er is een andere reden voor mijn schijnbare productiestop. Schijnbaar dus, want achter de schermen ben ik bijna elke dag aan het schrijven. Mijn huisgenoten, huishouden en huisstofmijten kunnen dat getuigen. Ik zal me even verduidelijken.

Het begon allemaal in juni. Om mijn schrijversgehalte wat op te krikken, schreef ik me in voor een cursus schrijven die in september zou starten. De hele zomer keek ik er verlangend naar uit. Ik zag het al helemaal voor mij: mijn eerste boek in de winkel, handtekeningen uitdelen op de boekenbeurs, interviews in talkshows en natuurlijk ook, zoals alleen echte grote schrijvers, ooit een writer’s block… 

We zijn nu een paar lesmaanden verder, ik leerde al zéér veel bij, alleen betwijfel ik of mijn schrijversgevoel er tot nu toe zeer opgekrikt van werd.

Les één begon met het fragment “So you want to be a writer” van Charles Bukowski**. De essentie van zijn betoog:  je bént een schrijver of je bent het niet, een schrijver wórden is geen optie…  Ik had mijn inschrijvingsgeld nog niet betaald. Ik kon nog alle kanten uit…

Ik koos voor het voordeel van de twijfel. Niet aan mezelf! Maar aan Bukowski, bij mij toch vooral gekend om zijn liefde voor whiskey en vrouwen. Waarschijnlijk had hij dit fragment zwaar onder invloed geschreven, in een poging een rivaliserende would-be schrijver uit te schakelen die een zelfde minnares deelde …  

Het is me nog steeds een raadsel waar ik die moed bijeen schraapte de confrontatie aan te gaan met mezelf en mijn schrijversambitie. Misschien lag het aan de leerkrachte, de er-altijd-stralend-vrolijk-en-fris-uitziende Lara Taveirne***, zelfs wanneer haar hond net is overleden (dit laatste heb ik niet eens verzonnen, mag je navragen aan mijn klasgenoten!). Misschien lag het aan haar beloftevolle beeldrijke boeken, die ik in de zomer voor de lessenreeks nog snel had gelezen. Of misschien doordat ze ons al vanaf de eerste les uitdaagde met opdrachten die we ter plekke moesten creëren (jullie krijgen 5 minuutjes, is voldoende?) en dan onze literaire miskramen bewonderde als waren het de schattigste baby’s. Wie waren wij om haar tegen te spreken?  

Ik heb absoluut geen spijt van mijn keuze. Ik bewonder Lara oprecht voor haar expertise en enthousiasme. Meestal onthaalt ze onze teksten met een soort van blije verwondering over zo veel vlijt en vooruitgang. Daarna formuleert ze de perfecte dosis opmerkingen en aanmoedigingen, waardoor je vastbesloten bent, na een volgende herwerking, de prijs voor het beste debuut binnen te halen.  

Maar ik moet realistisch zijn, het zal nog niet voor direct zijn, die carrièreswitch. Er is nog heel wat werk aan mijn boekenwinkel. Schrijven is een heel tijdrovende bezigheid, je moet je er helemaal kunnen in onderdompelen, wat niet altijd evident is, voor je het weet zit je tussen overgare soep en aangebakken patatten.

En dan is er nog het veldwerk, je kan niet zomaar wat schrijven. De inhoud moet kloppen met de werkelijkheid, want herkenbaarheid is een belangrijk gegeven voor de lezer, leerde ik ook. Zo had ik laatst uren geknutseld aan een passage over een trein die het station luid donderend komt binnen gereden : het geluid van de afremmende trein, in mijn herinnering een akelig schurend metaalgeluid, was de openingszin van mijn tekst. Mijn ontgoocheling was dan ook groot toen ik bij een recente, nog zeldzame treinreis, vaststelde dat treinen de laatste paar jaar blijkbaar ontzettend geëvolueerd zijn en helemaal geen dergelijk -zij het dan goed omschreven- geluid meer produceren. In plaats daarvan glijden ze bijna geruisloos het station binnen, zonder enig spoor nog van die ouderwetse dramatiek. Ik kon dus meteen les twee in praktijk brengen : ‘durven schrappen’! Ik maak vorderingen, denk ik. 

Soit, alle drama en hectiek op een stokje, ik amuseer me eigenlijk wel te pletter. Maar mijn punt is dus dat ik allerminst te kampen heb met een writer’s block. Als ik al met iets kamp, dan is het een soort van identiteitscrisis. Doorheen de schrijfopdrachten zwalp ik van euforie naar depressie en terug. Misschien is dat juist de bedoeling want ik begin de heer Bukowski, meer en meer te snappen, zijn teksten en zijn liefde voor whiskey.

Gelukkig is er nog deze blog, waar ik kan schrijven, zonder opgelegde thema’s, uit de losse pols over mijn doodgewone leven. Het voelt als een beetje thuiskomen, bij mijn lieve lezers, bij de kiem van mijn passie.

——————————————————————————————–

* Schrijversblok (Engels: writer’s block) is het tijdelijke onvermogen van een schrijver of componist om tot schrijven te komen.

** Het fragment “So you want to be a writer” van Charles Bukowski kan je hier lezen.

*** En de drie sterren-voetnoot is voorbehouden voor een linkje naar Lara Taveirne.