September

Ik ben geen ochtendmens, en al helemaal niet in september. Zelfs het meest vredige boedha-belletjes-geklingel, dat ik als wekkergeluidje heb ingesteld, klinkt op een maandagmorgen in september als een nietsontziende boosaardige wake-up call vol leedvermaak !

September schiet onverbiddelijk als een rollercoaster uit de startblokken, meteen volle gas, meteen voluit, alles uit de kast en alles tegelijk! Als fulltime-uithuis-werkende, daarnaast binnenshuis-licht-chaotische huisvrouw en uiteraard ook manager-moeder (met nadruk op ‘moe’…) van 2 beginnend puberende zonen, is het wel eens chaos in mijn hoofd en ja, ook in mijn huis.

Maar er is geen ontkomen meer aan nu, die rollen moeten weer opgenomen worden, met de nodige kortsluitingen en conflicten tot gevolg.

Kies ik de rol van de loyaal bijspringende collega die wat langer doorwerkt tijdens de septemberdrukte? Maar dan kan ik niet tegelijk de attente mama zijn die na schooltijd de kinderen opwacht met verse bananenmilkshake ….

En ik ben liefst de relaxte, gezellige partner, die alle tijd heeft voor een aperootje samen, maar dan moet ik het licht geïrriteerde huisvrouwstemmetje in mijn hoofd verdringen dat mij wil herinneren aan berglandschappen van was en strijk, die zich aan het vormen zijn. Maar zou ik toch beter niet eerst een halfuurtje op de cross-trainer mijn conditie weer op gang trappen, want die zit ook in een serieuze dip na de luilekkermaanden….

En dan heb ik nog niet gesproken over vrienden en hobby’s. Zelfs op dat vlak is er keuzestress. Want als ik kies voor een bijklets-avondje met vrienden, wanneer is er dan nog eens tijd om wat bijeen te schrijven voor mijn blog?

Het goede nieuws is dat er altijd een keuze is! En als ik dan toch mag kiezen, dan kies ik voor het leukste! En dus, als de kids dan na de ochtendrush, mogelijks in ongestreken kleren (tja, ik moet toch consequent blijven in mijn verhaal hé ….) naar school vertrokken zijn, kies ik voor een me-time-momentje, ik alleen met een koffie en mijn IPad. Dan geniet ik ervan de Scrabble-App te openen en rustig de tijd te nemen een zo lang mogelijk woord te zoeken, of toch met zoveel mogelijk punten.

Pas daarna fiets ik naar het werk, en laad ik me onderweg op om de collega te zijn zonder ochtendhumeur.

De Turkse kapper die naast het werk is gevestigd, staat buiten wat te wachten op klanten. Hij begroet ondertussen een Aziatische man aan de overkant die ik herken van de noodlebar, en die zo te zien tijd heeft voor een wandelingetje. De hardwerkende zelfstandigen zijn blijkbaar verrast elkaar zo werkloos aan te treffen, want terwijl ik mijn fiets op slot zet, hoor ik hen tot mijn verbazing en bijna verontschuldigend tegen elkaar zeggen: ‘september is een rustige maand hé !’

Ik bedenk dat het misschien het moment is een afspraak te maken bij de kapper voor de jongens… en als lunch zal ik een noodle-soepje eten, verdorie !